Je kwam maar zo even
Je komt als gegeven
Waar jij blind bent
zie ik licht
Waar ik zwaar leef
geef jij verlicht
Jij ziet en voelt mijn pijn
alsof mijn ogen woorden spreken
De taal door alleen jou begrepen
Hoe kunnen we zo anders
en toch zo hetzelfde zijn?
Van een afstand verklaart mijn hoofd
dat wat mijn gevoel zegt, het nooit geloofd
Want zij heeft allang bedacht
dat op keuzes zoals deze
Heeft zij de macht
gewapend tegen emotionele kracht
Al heeft hier
zo veilig op papier
Haar tegenhanger kans
om te luchten in cadans
Laat me even delen
welke gevoelens er gaan spelen
Als hij neus aan neus omarmt
er van binnen iets verwarmt
Ik deel met je het besef
maar luisteren vergt lef
Als er zorgen of geluk gaan spelen
Willen wij het met hem gaan delen
Ik kijk radeloos toe
terwijl ze discussie voeren
en ik me niet durf te verroeren
Hoe kiest met toch een kant
met verstand en emotie
in de ene en de andere hand?
Geef een reactie